Afgelopen week vertelde ik jullie in mijn vorige blog over mijn val en de gevolgen daarvan. Waar ik dacht aan een gescheurde kruisband, blijkt dat gelukkig dus mee te vallen. Het wil echter zeker niet zeggen dat er niet wat aan de hand is. Ik zal weldegelijk moeten werken aan mijn herstel. Want ondanks dat de blessure niet zo heftig is, heeft mijn knie wel een heftig trauma ondergaan. Daardoor is het spierverlies enorm. Sterker nog, het is echt bizar hoe snel zo’n quad spier en de spieren er omheen echt uitschakelen en hoe de spieren dan min of meer verdwijnen.
Het weer opbouwen van die spieren, dat is ook voornamelijk waar ik nu tijd voor nodig heb. Om de spierkracht weer echt terug te krijgen. Zou ik nu namelijk gaan skiën, dan zou ik me niet veilig voelen met hoe sterk mijn been nu is. Er zit een heel groot verschil nu tussen mijn linker- en rechterbeen. Dat moet ik in de komende maanden weer gaan opbouwen.
"Ondertussen ben ik mijn garage ook aan het upgraden, zodat als ik straks echte krachttraining kan gaan doen, die ook klaar is"
Zover is het echter nog niet. Ik moet nu eerst namelijk herstellen van de botkneuzing en de zwelling moet ook weg zijn. Vervolgens is het doel om de ‘full range of motion’ weer terug te krijgen. Dan mag ik ook weer licht gaan fietsen en, ook al zijn het geen lange afstanden, kan ik weer lopen. Zodra dat allemaal weer goed gaat, kan ik langzaam weer beginnen met krachttraining. Dat zal dan eerst puur op lichaamsgewicht zijn en nog niets extreems. Ondertussen ben ik mijn garage ook aan het upgraden, zodat als ik straks echte krachttraining kan gaan doen, die ook klaar is. Zo kan ik de komende maanden ook heel effectief, veel en hard trainen, om die spieren weer op te bouwen.
(Tekst gaat verder onder de foto)
Wat deze blessure en het herstel wel als effect hebben, is dat ik niet kan deelnemen aan het trainingskamp in Crans Montana (Zwitserland) in mei. Dat was voor mij toch al aan de dure kant, waardoor ik überhaupt al aan het twijfelen was om er misschien alleen een tweede sessie te doen. Dat is nu in ieder geval een keus minder om te maken, want het is nu geen optie meer. Afhankelijk van hoe mijn herstel gaat, zou ik nog wel een trainingskamp kunnen doen in juli.
Een andere mogelijkheid is om, mocht daar nog een kans voor zijn, in augustus en september naar Nieuw Zeeland te gaan. Er is ons nu gezegd dat de kans vijftig procent is dat we daar naartoe kunnen. Ze zijn er wel mee bezig, maar het zal afhankelijk zijn van de vaccinatie wanneer ze in Nieuw Zeeland de grenzen opengooien voor buitenlanders of eventueel alleen voor sporters, voor sportevenementen.
"Ik verwacht dat ik eind juli zeker weer helemaal fit ga zijn"
Er zit dus nog wel een kans in dat die trip naar Nieuw Zeeland doorgaat, maar of dat nu wel of niet zo is, ik verwacht dat ik eind juli zeker weer helemaal fit ga zijn. Aangezien het dus geen grote blessure is, maar puur krachttraining en spieropbouw, moet dat wel haalbaar zijn. Daarbij heeft het gelukkig dus ook weinig invloed op aankomende winter. Zeker voor oktober als de trainingskampen in Europa beginnen, kan ik weer helemaal fit zijn. Sterker nog; misschien juist wel fitter dan dat ik voorheen was, omdat ik me de komende maanden alleen maar hoef te focussen op trainen.
Isabelle
