In de eerste en ook enige World Cup wedstrijd van het seizoen in Aspen, is Isabelle vrijdag op een veertiende plaats geëindigd. Een heel mooie uitslag, zeker omdat het erin de ochtend nog op een leek dat ze helemaal niet zou starten. “Nadat ik al een hersenschudding had opgelopen en ik dat aan moest kijken, ben ik ziek geworden en het was zo slecht dat ik eigenlijk pas vlak voor de wedstrijd heb besloten om toch deel te nemen”, laat ze vanuit Amerika weten. “Het is eigenlijk een wonder dat ik vandaag geskied heb en als ik zie hoe ik me vandaag voel, is dit gewoon een topprestatie.”
Een boel gember en dingen die ervoor zouden moeten zorgen dat ze zich beter voelden kwam er in de afgelopen dagen aan te pas, maar Isabelle stond vrijdag ondanks dat aan de start van de training. “Na mijn hersenschudding heb ik het heel rustig aan gedaan door stapje voor stapje op te bouwen. Het skiën ging daarbij nog best oké. Maar twee dagen geleden werd ik ziek en dat kwam er ook nog bij. Ik had ontzettende keelpijn, kon daardoor niet slapen, ben verkouden en heb hoofdpijn. De hele ochtend voelde het of mijn hoofd ging ontploffen. Ik wilde echter de training meedoen om te zien hoe het zou gaan.”
Zou de training goed gaan, dan zou Isabelle deelnemen. “Wat er ook nog wel bij kon, was dat het extreem warm was en we dus echt stonden te bakken in de hitte tijdens het wachten voor een run”, kijkt ze terug. “De training ging wel goed en toen dacht ik; dit is de enige World Cup, ik ga gewoon meedoen. Vlak van te voren heb ik dus besloten om toch deel te nemen, ondanks dat ik me fysiek dus heel slecht voelde. Nu na afloop ben ik nog steeds ziek en ik heb natuurlijk ook nog de symptomen van mijn hersenschudding.”
(Tekst gaat verder onder de foto)
Moeilijke run
Isabelle begon al met een ‘achterstand’, aangezien zij in dezelfde pipe vorige week niet deel mocht nemen aan de WK en de anderen wel. Ze liet zich echter goed zijn. “Ik wilde twee keer de moeilijke run doen, een alles of niets idee. Want als ik voor een veilige run zou gaan, zo het de moeite niet waard zijn. Dus koos ik voor de moeilijk. Een run die ik nog nooit in een wedstrijd gedaan had, met twee nieuwe trick. In de eerste run wist ik tijdens de wedstrijd direct te landen. Ik maakte nog wel wat kleine foutjes en er waren nog wat dingen die niet honderd procent waren, maar ik ben super blij dat ik gewoon geland ben. Ik was namelijk zo ziek dat ik dacht; als ik deze run maar gewoon kan overleven, dan heb ik in ieder geval een score.”
Na een half uur wachten het tijd voor de tweede run. “Daarin ging het mis op mijn tweede trick. Ik lande diep en was mijn snelheid kwijt. Toen wist ik direct dat ik mijn eerste run niet meer ging verbeteren en heb ik verder gewoon straight airs gedaan. Als ik op deze run kan gaan bouwen, hem kan gaan verbeteren en fine tunen, dan gaat deze run wel echt goed zijn. Er zitten wat originele tricks in die verder niemand in de wedstrijd doet, dus dat is ook wel tof.”
Tevreden
En dus kon Isabelle, ondanks alles toch nog tevreden terugkijken. “Ik wilde mijn run landen, zoals ik die voor ogen had en dan zou ik wel verder zien. Ik denk dat als ik hem wel perfect had geland en ik die paar kleine foutjes eruit had gehaald, ik nog een plek of twee tot drie hoger zou zijn geëindigd, maar top-8 was gewoon te moeilijk. Het niveau is zo hoog. Iedereen had ook veel meer ervaring in deze pipe, omdat zij vorige week hier al wel deel mochten nemen aan een wedstrijd. Je ziet ook dat de genen die het vorige week goed deden, dat nu opnieuw deden. Kortom; zeker na alle omstandigheden, ben ik gewoon dik tevreden met hoe het is gegaan.”