Dat mijn sport er één van vallen en opstaan is, dat hoef ik denk ik niet uit te leggen. Wie mij volgt op Instagram heeft waarschijnlijk ook wel gezien dat ik afgelopen vrijdag bijvoorbeeld nog onderuit ging. Een flink klap, opgevangen met mijn knieën en die waren daar niet zo blij mee. Aangezien ze flink opgezwollen waren heb ik toch even een foto laten maken in het ziekenhuis. Daar waren wel een paar schroeven te zien, maar ja, die zaten er al in. Want zoals ik al zei; mijn sport is er één van vallen en opstaan. Dit was niet mijn eerste val. Gelukkig valt de schade dus mee en hoop ik snel weer te kunnen skiën.
Waar ik dan viel? In Copper Mountain in Colorado, waar ik al sinds eind november aan het trainen ben. Het is vooralsnog een winter zonder (grote) wedstrijden en dat is toch wel uniek. Er wordt nog gewerkt aan het houden van een wereldbekerwedstrijd en het wereldkampioenschap in Canada, in een soort bubbel. Daar zal ik echter niet bij zijn, want ik heb me niet geplaatst voor deelname. Iets waar ik ook geen mogelijkheid toe had. En dat is dan weer één van de vele dingen waar ik als individuele atleet tegenaanloop en in mijn volgende blog wat meer over wil vertellen.
"Ik heb mij er in de afgelopen weken met name op gefocust om weer op niveau te komen en te wennen"
Maar nu eerst; mijn trainingen hier. Die zijn, tot de val van vrijdag, eigenlijk best goed verlopen. De pipe is niet altijd super goed geweest, waarbij het een beetje met ups en downs was en er sommige dagen niet werd geshaped en andere dagen wel. Daardoor was het elke dag een beetje proberen en kijken wanneer het goed was. Maar al met al heb ik er wel goed kunnen trainen en mij er in de afgelopen weken met name op gefocust om weer op niveau te komen en te wennen. Echt werken aan nieuwe tricks is er dan nog niet echt bij. Je moet het zien als opbouwen, waarbij we kleine dingen eruit halen en verbeteren.
(Tekst gaat verder onder de foto)
Ik trok eerst veel op met mijn coach en het Duitse team, maar toen zij weg waren ben ik gaan kijken of ik kon trainen met de lokale teams en die gelegenheid was er. De coaches daarvan zijn best wel goed, dus ik heb nu een aantal dagen met twee verschillende teams meegedaan. Dat is me goed bevallen. Daarnaast heb ik hier deelgenomen aan een kleine wedstrijd, samen met een ander meisje die ook deelneemt aan wereldbekerwedstrijden. Ik was dus niet de enige die deelneemt aan wedstrijden op hoog niveau en dat was best leuk om te doen. Die dag lag de pipe er ook heel goed bij, dus dat was top. Het is toch ook fijn om wat wedstrijdgevoel te hebben, want wie weet is dit de enige wedstrijd die we dit seizoen krijgen.
"Ik kan ook wel zeggen dat dit zeker geen verloren winter is"
Binnenkort hoop ik in het Zwitserse Laax mijn trainingen te hervatten. En ik kan ook wel zeggen dat dit zeker geen verloren winter is. Want ook nu heb ik kunnen werken aan het verbeteren van mezelf en dat is op ieder moment belangrijk. Wel train ik anders, omdat er nu geen wedstrijd is om naartoe te werken. Zo ligt de focus nu weer op het verbeteren, maar heb ik een wedstrijd in het zicht, dan ga ik me ook altijd weer voorbereiden op de wedstrijdrun. Hopelijk mag ik die switch deze winter alsnog een keer maken, want het mag dan geen verloren winter zijn, ik wil toch wel heel graag deelnemen aan wedstrijden.
Isabelle
Foto: Julia Ordog
Comments