In mijn vorige blog gaf ik het al aan. Dit is een ‘onplanbaar’ seizoen. Daar heb ik inmiddels nogmaals de bevestiging van gekregen. De eerste World Cup wedstrijd, die midden december in Copper Mountain georganiseerd zou worden, is namelijk afgelast. Nog voor het seizoen écht begonnen is, kan de planning dus alweer op de schop. Al vertrek ik komende week alsnog naar Amerika, om daar in ieder geval een trainingskamp te draaien. Hoe lang ik daar dan ga blijven? Dat is de vraag. Het is allemaal per twee a drie weken bekijken wat er gaat gebeuren. Op basis daarvan maken we plannen.
"Ik ben heel erg gewend om mij goed voor te bereiden en veel ver van tevoren te plannen"
Je zou misschien kunnen denken dat een dergelijke manier van werken normaal is, maar dat is het zeker niet. Omdat ik een individueel atleet ben zonder team of ondersteuning, ben ik heel erg gewend om mij goed voor te bereiden en veel ver van tevoren te plannen. Dit zorgt namelijk voor de laagste kosten en de beste trainingsfaciliteiten. Dat is nu niet mogelijk gebleken. Eigenlijk is alles onzeker. Zo is er op dit moment maar één World Cup die bevestigd is. Daarnaast staan twee andere World Cup’s, die als een soort double up wedstrijd op dezelfde locatie georganiseerd worden, op ‘to be confirmed’. Dat komt omdat Canada moeilijk doet over het niet in quarantaine gaan voor iedereen en dat zijn dus problemen waar ook onze sport mee te maken heeft.
(Tekst gaat verder onder de foto)
Dit seizoen wordt er één van de flexibiliteit, zoals nu al wel bewezen is. Waar we normaal relatief gezien al meer trainen dan wedstrijden hebben, staat deze winter nog meer in het teken van trainen. En zelfs dat blijkt al lastig te zijn. Persoonlijk wil ik er in ieder geval alles aan doen om zoveel mogelijk op de ski’s te staan. Dat wil in onze sport, met de beperkte mogelijkheden qua trainingen, zeggen dat je eigenlijk geforceerd bent om altijd klaar te staan voor het moment dat het wel kan. Daarin zit dan misschien ook nog wel een voordeel voor mij; wij zijn het zo gewend om op deze manier te trainen en te leven, dat we de piekmomenten ook goed kunnen aanpassen.
"Een 'thuis sportschool' inrichten is een goede investering geweest"
Eigenlijk is dat in de afgelopen zomertijd niet anders geweest. Door corona waren alle sportscholen gesloten, wat betekende dat ik even uit de voeten moest met thuis trainingen. Daar kreeg ik al snel genoeg van, waarna ik de garage ben gaan opruimen en zo een kleine ‘thuis sportschool’ heb ingericht. Op dat moment had ik al het gevoel dat het een langere tijd zou gaan duren en ik wilde koste wat kost wel door kunnen trainen, zodat het geen weggooide maanden zouden zijn. Ik denk dat dat een goede investering is geweest, waar we normaal in augustus en september in Nieuw-Zeeland zouden hebben getraind.
"Welk bedrijf durft met mij de reis naar Beijing aan?"
Flexibiliteit is dus wel het woord waar het om draait. Nu wellicht nog wel meer dan normaal. Daar zit daarnaast ook nog eens wat anders bij; een financiële uitdaging. Want waar ik al zei dat ik mijn eigen plan moet trekken en geen ondersteuning heb, ben ik ook afhankelijk van persoonlijke partners. Dat is iets waar ik veel mee bezig ben geweest en ook mee bezig blijf. Mijn grote doel blijft namelijk om in 2022 deel te nemen aan de Olympische Spelen in Beijing. De weg daar naartoe wil ik graag delen. Daarbij is dit ook wel een mooi moment voor een oproep; welk bedrijf durft met mij de reis naar Beijing aan?
Isabelle
Foto: The Stomping Grounds
Comments