Wanneer ik mensen vertel wat mijn werk is, krijg ik meestal als reactie dat ik een droomleven heb. Er gaat ook geen dag voorbij dat ik de kansen die ik heb gekregen niet waardeer. Ik weet echter ook wat ik er allemaal voor moet doen en laten om meer dan 150 dagen per jaar over de hele wereld te skiën. De levensstijl die ik heb, druist in wezen in tegen alles wat we in onze samenleving als ‘normaal’ zien. Het is van cruciaal belang dat ik gefocust blijf.

Om echt als professionele skiër te leven, moet elke dag tellen en niet slechts één keer, maar meer dan drie keer. Wat dat wil zeggen? Nou, simpel gezegd: elke dag moet meerdere doelen dienen. Een dag in de bergen begint om 6.00 uur 's ochtends en duurt tot 16.00 uur in de middag. En als de meeste mensen naar de bar of de hottub gaan, ga ik naar de sportschool. Bovendien moet ik me constant voorbereiden op de volgende dag, maar ook op de maanden die daarna volgen. Het zijn de gedetailleerde plannen die ruim van tevoren zijn opgesteld, die ervoor zorgen dat dingen uiteindelijk soepel lopen, of lijken te lopen.

Ik geloof dat deze manier van leven bijdraagt op professioneel en persoonlijk vlak, fysiek en mentaal. De winter laat ik eigenlijk nooit achter me. Die is altijd in mijn gedachten. Op een willekeurige dag, zelfs in juni, is het waarschijnlijk dat ik aan het plannen, voorbereiden, trainen of herstellen ben. Maar juist door die balans hoop ik het hele jaar door scherp, gemotiveerd en aan de top van mijn kunnen te blijven.

Een topsporter zijn is meer dan alleen trainen en het uitkomen in wedstrijden. Het is een levensstijl. Keuzes, zoals wat je draagt, hoe je jezelf presenteert, hoe je je tijd doorbrengt en met wie je vrienden maakt, vormen jouw individualiteit en je karakter.

Iets doen waar ik elke dag van hou, maakt mijn leven niet gemakkelijker, maar ik heb nooit geluk gevonden door gewoon te kiezen wat het minste pijn zou doen. Het doel ligt aan de andere kant van mijn pijn.